Rize günlerim Burak ımla çok güzel geçti..
Bir daha ne zaman giderim, burağımı ne zaman görürüm bilmiyorum..Benden uzakta büyümesi ne kötü.. İstanbulda geçirdiğim her günü kayıp olarak görüyorum..
Yanlış mı bilmem..
Ben Rizede yaşarken bu kadar Rize sevdalısı değildim..
Belki de bu sevda sadece anne - baba sevdası.. kardeşlerimin yeğenim burağın sevdası..
Verene kurban olduğum Allah ım bizim de rızkımızı memeleketimden ver ne olur..
1 yorum:
yazdıklarınız okuyunca nasıl duygulandım bir bilseniz...ben de yeğenimi 9 yaşındayken bir kazaya kurban verdim. ben bu kadar yanarken annesi ne acılar çeker. bende 2 yıllık evliyim. yeğenim beni hep başka çocuklardan kıskanırdı. bu duygulardan kurtulup bi türlü anne olmaya cesaret edemiyoru.ALLAH küçük bebeğinize uzun sağlıklı ömürler nasip etsin. ben de memleketimden uzaktayım. ve çok mutsuzum buralarda.sizin duygularınıza katılıyorum. umarım hamileliğiniz sağlıklı geçmiştir. benim kızım olursa adını nice hayat koymayı istiyorum.
Yorum Gönder